7Artisans 35/1.4, 50/1.1 - recenzja Jakuba Kaźmierczyka

To była szybka akcja – znalazłem ogłoszenie Leiki M9, po dwóch dniach była już w moich rękach, ale bez szkieł. Nie jest to aparat pierwszej potrzeby, szczególnie że mam już kilka innych, ale generalnie Leika chodziła za mną przez ostatnie kilka lat, aż wreszcie nadarzyła się okazja, no i jest! Ale co ze szkłami?

Najmocniej myślałem o Zeissach – ale sprawdzenie cen było jak kubeł zimnej wody. Owszem, pewnie bym je kupił, gdyby Leika miała być aparatem do zarabiania, a nie zabawy.

Padło na 7Artisany – doszedłem do wniosku, że nie potrzebuję idealnych szkieł – a wolę od razu kupić 3, a nie czekać. Mój wybór to 7Artisans 35/1.4, 50/1.1 i 75/1.25.
35 mm od razu trafiał w punkt, 50 wymagało regulacji, ale ogarnąłem to w pół godziny, a 75 mm jeszcze czeka na swoją kolej, bo dotarło do mnie jako ostatnie.

Była ładna pogoda, więc poszliśmy z Amelią na krótki foto-spacer. Nie oceniałem ostrości na ekranie M9 – ten raczej służy do tego, żeby sprawdzić czy w ogóle zrobiliśmy zdjęcie, bo właściwie nic na nim nie widać – ale to nawet dobrze. Gdyby ktoś chciał mi dać Leikę bez ekranu – biorę w ciemno! Wszystkie zdjęcia zrobiłem na f/1.4 – przy tej przysłonie 50 mm robi się znacznie mniej mydlane. Po zgraniu okazało się, że jakimś cudem, nietrafionych zdjęć było zaledwie kilkanaście na ponad 200 zrobionych zdjęć, mimo że to moje pierwsze próby z dalmierzem.

Kiedy zacząłem się przybliżać w LR, zdziwiłem się, że te zdjęcia są naprawdę ostre! Byłem przygotowany, że finalnie będę musiał je domykać do f/2-2.8, żeby były używalne, a okazuje się, że f/1.4 jest już naprawdę dobre! Do tego obrazek jest bardzo przyjemny.

Minusy? 35 mocno aberruje, a 50 mm mocno traci kontrast pod słońce, a tego nie widzimy fotografując, bo w końcu kadrujemy dalmierzem.

Czy jednak szkła są warte tych pieniędzy? W mojej ocenie jak najbardziej. Byłem przygotowany na garść kompromisów, a okazało się, że to po prostu dobre obiektywy.